wind

waar ik langs weilanden en akkers loop
daar danst de wind
nu eens strelend zacht
                                  een briesje
dan weer als een storm
een gierende gek
                                  een cycloop
die rukt aan stoïcijnse hekken
tuinstoelen krijgen vleugels
kliko’s springen verwilderd in het rond
maar in de grond kruipt traag een regenworm

nooit kan ik hem zien
                                  die wind
onzichtbaar is hij als adem
die zucht van het begin
                                  ja, van alle tijden

je voelt hem ruikt hem
en wat je ziet is gras dat buigt
zwiepende takken van een boom
wuivende riethalmen
of vogels glijdend op zijn stroom

maar altijd krijg ik levenszin
wordt mijn denken schoongespoeld
verdwijnt neerslachtigheid
word ik gedragen door zijn vlagen
want wie wandelt heeft
geen last van tegenwind