het orakel

wat zou ik dit volk
de les gaan lezen
dat in parken
massaal corona snuift
dat lonkt naar ezels
en flirt met alzheimer
                  vergetelaars van weduwen en wezen

buikpijn hebben ze
                               voor de camera
maar hun geheugen is
geveegd gesponsd en gezeemd
zij zijn sluw als odin met
één oog
de beide raven zijn versleten

en elk jaar rakelt men
in de as van een veilig verleden
roept een orakel ‘nooit meer’
en wordt de vluchteling weer vergeten

dit volk
het hart is vet
en afgewend
zijn blik
van vijfhonderd paar kinderogen

op lesbos huilt de wind
                                     om mededogen

peter vermaat