wat zou ik dit volk
de les gaan lezen
dat in parken
massaal corona snuift
dat lonkt naar ezels
en flirt met alzheimer
vergetelaars van weduwen en wezen
buikpijn hebben ze
voor de camera
maar hun geheugen is
geveegd gesponsd en gezeemd
zij zijn sluw als odin met
één oog
de beide raven zijn versleten
en elk jaar rakelt men
in de as van een veilig verleden
roept een orakel ‘nooit meer’
en wordt de vluchteling weer vergeten
dit volk
het hart is vet
en afgewend
zijn blik
van vijfhonderd paar kinderogen
op lesbos huilt de wind
om mededogen
peter vermaat
